شتر در حال راه رفتن يعني مال جلوتر است كه ازطريق فاصله بين پاها مشخص مي شودكه حد فاصله ان از15تا120متر ميباشد. شتر ايستاده يعني گنج همانجاست . اگر شتر بار داشته باشد حتماً در آن نزديكي يك گنج وجود دارد شتر نماد گنج و يا موارد خاص با ارزش است معمولاً در 50 يا 65 قدم جلوتر يك علامت دوم هم دارد. اگر شتر نشسته باشد گنج در زير سنگ باتلاق يا داخل غار است .
اگر شتر داخل غار باشد گنج داخل غار است. اگر چند شتر در پشت هم باشند و آخرين شتر نشسته باشد دفينه آن در پشت سر آخري مي باشد. اگر شتر سرش پايين بود ، دفينه همانجا جلوي شتر است. كوهان شتر ممكن است علامت تل خاكي يا يك تپه بسيار كوچك سنگ چين باشد . اگر يك كوهان داشته باشد يك برجستگي در روبروي آن است و اگر كوهان شتر 2 تا باشد ، دو تل و يا تپه كوچك وجود دارد كه يكي درست است و ديگري براي گمراه كردن ساخته شده است
تشخيص صحيح آثار و علائم دفينه
در حين حفاري امكان داره كه با علائم و آثار زيادي مواجه بشويد كه در اكثر مكان ها مشترك است و امكان داره با آثاري هم مواجه بشويد كه تا حالا نمونه اش را از نزديك مشاهده نكرده باشيد و يا نشنيده باشيد . معمولا اين آثار براي مكانها و يا هدف هاي كوچك و متوسط صدق مي كند .
اول اينكه در سطح زمين بايد نشانه هايي وجود داشته باشد. مثلا تخته سنگي كه بتواند نظرها را به خود جلب نمايد، بايد با بقيه سنگهاي اطراف فرق داشته باشد و به راحتي نتوان آن را جابجا نمود و يا اينكه نوشته و نشانه هايي بر روي سنگ وجود داشته باشد و يا …
توجه داشته باشيد وجود تخته سنگ، درخت كهنسال، چشمه آب، تپه و تل خاكي، دليل وجود حتمي و صددرصدي گنج و دفينه نيست!
بعضي از افراد فكر مي كنند كه هر تپه اي نشانه گنج است، در صورتي كه از نشانه هاي وجود گنج در يك تپه اين است كه اولا خاك آن دستي بوده و نبايد بكر يا طبيعي و داراي رگه هاي سنگي باشد. ثانيا تپه در محلي قرار گرفته باشه كه در اون منطقه مشابه اون تپه كم باشد و در نزديكي اون تپه آثاري همچون درخت كهنسال و چشمه آب و … وجود داشته باشد. توجه داشته باشيد كه با ديدن درست آثار و علائم موجود و گمانه زني درست و اصولي، مي تواند شما را از حفاريهاي بيهوده و مايوس كننده، تا حدود زيادي نجات دهد!
پس از شروع حفاري نيز توجه داشته باشيد كه ابتدا بايد از خاك سطح عبور كنيد و بسته به منطقه مورد نظر (كوهستاني، جنگلي، كشاورزي و …) حداكثر تا عمق ۷۰ سانتيمتر، آثاري همچون ذغال، خشت يا تكه آجر، سنگ رودخانه اي و … تا اين عمق، دليلي محسوب نميشوند و حدودا از عمق يك متري به بعد است كه بايد آثار را كم كم مشاهده نماييد، مثل سنگ چين، خاك قبر يا جسد انسان، كوزه سفالي، ذغال چوب يكدست (حداقل ۷ سانتيمتر) و يا گلهاي صابوني(روغني) كه در گذشته جهت عايق و جلوگيري از عبور آب و رطوبت و محافظت از اموال مورد استفاده قرار مي گرفته و …
اما وجود ذغال چوب يا سنگ هم از دلايل وجود صددرصد گنج و دفينه نيست، چرا كه در گذشته امكان داشته چوپاني و يا فردي در آن مكان آتشي روشن كرده باشد و يا سقف چوبي و ديوار سنگي ساختمان و عمارتي بر اثر جنگ يا آتش سوزي فرو ريخته باشد. آن مكان وقتي تائيد ميشود كه نشانه هاي ديگر هم وجود داشته باشند و به هيچ عنوان خاك بهم خورده و داراي لكه هاي مختلف نباشد.
از ديگر نشانه ها، سنگ چين با ملات يا وجود تخته سنگ يا سنگ هاي تراش خورده بزرگ در عمق حدودي يك و نيم متر به بعد است.
آجر و خشت هاي خام كه بصورت مربع بوده و پلكاني يا منظم و بي دليل چيده شده باشند بطوريكه مسكوني بودن مكان را تائيد نكند، نيز مي تواند از نشانه ها باشد و …
موارد ذكر شده بالا بخش بسيار كوچكي از مبحث چگونگي شناخت آثار و علائم و نيز چگونگي حفاري صحيح و موفقيت آميز مي باشد كه براي شروع، به تمامي علاقمندان تقديم مي گردد
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت:
